Servetifünun Dönemi
Servetifünun dönemi, Türk edebiyatında 1896-1901 yılları arasında etkili olmuş bir edebi akımdır. Bu dönem, Servet-i Fünun dergisi etrafında toplanan genç şair ve yazarların oluşturduğu bir toplulukla başlar. Dönemin en önemli özelliği, edebiyatta Batı etkisinin belirginleşmesi ve bireyselliğin ön plana çıkmasıdır.
Önemli Özellikleri:
- Edebi Ortam: II. Abdülhamid'in baskıcı yönetimi, sanatçıların içe kapanmasına ve bireysel temalara yönelmesine neden olmuştur. İstibdat Dönemi
- Dergi: Servet-i Fünun dergisi, bu akımın yayın organı olmuş ve edebiyatın gelişimine önemli katkılar sağlamıştır. Serveti%20Fünun%20Dergisi
- Dil ve Üslup: Ağır ve süslü bir dil kullanılmış, Arapça ve Farsça kelimelerle yüklü bir anlatım tercih edilmiştir. Ağır%20Dil
- Konular: Aşk, ölüm, hüzün, doğa gibi bireysel ve karamsar temalar işlenmiştir. Toplumsal sorunlardan kaçınılmış, bireyin iç dünyasına odaklanılmıştır. Bireysellik
- Nazım Şekilleri: Serbest müstezat gibi yeni nazım şekilleri kullanılmış, Fransız şiirinden etkilenilmiştir. Serbest%20Müstezat
- Roman: Realizm ve naturalizm akımlarının etkisiyle roman türünde önemli eserler verilmiştir. Realizm ve Naturalizm
Önemli Temsilcileri:
Servetifünun dönemi, Türk edebiyatının modernleşme sürecinde önemli bir aşamadır ve sonraki dönemlere zemin hazırlamıştır.